字典释义：
[tí]
〈名〉
(形声。从足,ń声。本义:牛、马、猪、羊等有蹄类哺乳动物足趾前部的典型角质覆盖物,以将趾的末端几乎全部包裹住,又指有角质保护物的脚)
同本义
马候蹄。——《谷梁传·昭公八年》。释文:“蹄,马足也。”
马蹄可以践霜雪。——《庄子·马蹄》
驴不胜怒蹄之。(蹄,用如动词:踢。)——唐· 柳宗元《三戒》
又如:牛蹄;马蹄;猪蹄;蹄涔(留有牛马脚迹的小池塘);蹄洼(留有蹄迹的小水塘);蹄道(有着兽蹄鸟迹的走道);蹄蚤(蹄趾与脚爪);蹄书(诏令;诏书。因用赫蹄纸书写,故称)
指牲口 。
如:蹄尾(泛指禽兽);蹄腿(牲畜的腿部);蹄躈(古时用以计算牲畜的头数)
兔网,捕兔的工具
蹄者所以在兔,得兔而忘蹄。——《庄子·外物》
又如:蹄筌(蹄和筌。蹄是捕兔器,筌是捕鱼器)
另见 dì
[tí]
[tí]
[tí]
马不停蹄 [mǎ bù tíng tí]
马蹄 [mǎ tí]
蹄子 [tí zi]
铁蹄 [tiě tí]
蹄筋 [tí jīn]
马失前蹄 [mǎ shī qián tí]
蹄髈 [tí pǎng]
蹄膀 [tí bǎng]
蹄声 [tí shēng]
筌蹄 [quán tí]
龙蹄 [lóng tí]
豚蹄 [tún tí]
阋蹄 [xì tí]
騉蹄 [kūn tí]
蹄角 [tí jiǎo]
同蹄 [tóng tí]
踠蹄 [wǎn tí]
褭蹄 [niǎo tí]
穿蹄 [chuān tí]
骏蹄 [jùn tí]
忘蹄 [wàng tí]
枝蹄 [zhī tí]
蹄迒 [tí háng]
花蹄 [huā tí]
鹿蹄 [lù tí]
朱蹄 [zhū tí]
蹄踏 [tí tà]
银蹄 [yín tí]
蹄洼 [tí wā]
蹄踣 [tí bó]
蹄踁 [tí jìng]
瘙蹄 [sào tí]
玄蹄 [xuán tí]
轮蹄 [lún tí]
八蹄 [bā tí]
放蹄 [fàng tí]
驽蹄 [nú tí]
蹄啮 [tí niè]
跑蹄 [pǎo tí]
蹄涔 [tí cén]