字典释义：
[kē]
〈名〉
古代盛酒或贮水的器具
使行人执榼承饮。——《左传·成公十六年》
又如:执榼(手执酒器);倾榼(执榼倾倒);榼盏(酒杯)
[kē]
[kē]
[kē]
鱼榼 [yú kē]
酒榼 [jiǔ kē]
蛮榼 [mán kē]
瓶榼 [píng kē]
残榼 [cán kē]
壶榼 [hú kē]
椑榼 [bēi kē]
樽榼 [zūn kē]
刀榼 [dāo kē]
百榼 [bǎi kē]
榼藤 [kē téng]
饷榼 [xiǎng kē]
榼牙料嘴 [kē yá liào zuǐ]
榼榼啐啐 [kē kē cuì cuì]