字典释义：
[fù]
〈名〉
(形声。从香,复声。本义:香,香气) 同本义
秋露重,真珠落袖沾余馥。——宋· 苏轼《千秋岁》
又如:馥馥(形容香气很浓)
〈动〉
香气散发
风软景和煦,异香馥林塘。——唐· 申欢《兜玄国怀归诗》
雍容草罢明堂诏,留取天香馥寿宴。——宋· 黄定《鹧鸪天》
[fù]
[fù]
[fù]
馥郁 [fù yù]
浓馥 [nóng fù]
芳馥 [fāng fù]
芬馥 [fēn fù]
香馥 [xiāng fù]
鲜馥 [xiān fù]
遗馥 [yí fù]
馥芬 [fù fēn]
膏馥 [gāo fù]
余馥 [yú fù]
馥烈 [fù liè]
郁馥 [yù fù]
异馥 [yì fù]
华馥 [huá fù]
寒馥 [hán fù]
温馥 [wēn fù]
清馥 [qīng fù]
红馥馥 [hóng fù fù]
兰薰桂馥 [lán xūn guì fù]
余膏剩馥 [yú gāo shèng fù]
书林吐馥 [shū lín tǔ fù]
醇馥幽郁 [chún fù yōu yù]