[jiàn]
〈形〉
虚伪
僭而无征。——《左传·昭公八年》
覆为我僭。——《诗·大雅·抑》
又如:僭乱(虚妄淆乱);僭词(虚妄之辞)
过分
不僭不滥,不敢怠遑。——《诗·商颂·殷武》
又如:僭溢(过分);僭奢(过分奢侈)
差失,罪过;乱
不僭不贼。——《诗·大雅·抑》
表示自谦 。
如:僭先(越礼先。谦词);僭忝(谓越分愧居上位。用为谦词);僭易(冒昧、轻慢。谦词);僭谈(谦词。所说的超越本分)
〈动〉
超越身分,冒用在上者的职权、名义行事
诸侯僭于天子。——《公羊传·昭公二十五年》
庶位逾节兹谓僭。——《汉书·五行志》
又如:僭越(超出本分行事);僭拟(超越本分,自比于居上位者);僭居(超越身分而窃居);僭位(越分窃据上位)
[jiàn]
[jiàn]
[jiàn]
僭越 [jiàn yuè]
僭端 [jiàn duān]
僭度 [jiàn dù]
僭狂 [jiàn kuáng]
侈僭 [chǐ jiàn]
僭取 [jiàn qǔ]
僭忒 [jiàn tuī]
僭视 [jiàn shì]
僭易 [jiàn yì]
僭紊 [jiàn wěn]
骄僭 [jiāo jiàn]
僭慢 [jiàn màn]
僭词 [jiàn cí]
僭居 [jiàn jū]
僭肆 [jiàn sì]
陵僭 [líng jiàn]
上僭 [shàng jiàn]
僭逆 [jiàn nì]
优僭 [yōu jiàn]
僭位 [jiàn wèi]
僭分 [jiàn fēn]
僭杂 [jiàn zá]
僭恣 [jiàn zì]
逸僭 [yì jiàn]
僭傲 [jiàn ào]
强僭 [qiáng jiàn]
僭异 [jiàn yì]
僭伪 [jiàn wěi]
狂僭 [kuáng jiàn]
僭偪 [jiàn bī]
凌僭 [líng jiàn]
僭妄 [jiàn wàng]
僭主 [jiàn zhǔ]
僭宠 [jiàn chǒng]
僭党 [jiàn dǎng]
僭盗 [jiàn dào]
僭据 [jiàn jù]
僭嫚 [jiàn màn]
僭差 [jiàn chà]
僭谈 [jiàn tán]