字典释义：
[dèng]
〈名〉
古国名
邓,曼姓之国。今属 南阳。从邑,登声。——《说文》
在今河南省邓县。公元前678年为楚所灭
邓侯吾离来朝。——《春秋·桓公七年》
申吕应 邓。——《国语·郑语》
袭楚至 邓。——《史记·屈原贾生列传》
古地名
春秋蔡地,后属楚。在今河南省郾城县东南
蔡侯郑伯会于 邓。——《春秋·桓公二年》
春秋鲁地。在今山东省汶河以南、运河以北地区(清兖州府境)
战国楚地,秦置邓县,是故邓侯国。在今湖北省襄樊市北
战国魏邑,在今河南省孟县西南
姓(邓通:西汉人,以自铸铜钱而成为巨富,后世常用此名比喻富有。邓禹:东汉新野人,字仲华。随汉光武刘秀作战,为东汉开国功臣。邓骘:人名,东汉安帝刘祜的舅父,封为上蔡侯,任大将军)
[dèng]
[dèng]
[dèng]
邓山 [dèng shān]
冯邓 [féng dèng]
邓萧 [dèng xiāo]
耿邓 [gěng dèng]
邓尉 [dèng wèi]
昆邓 [kūn dèng]
邓浆 [dèng jiāng]
阴邓 [yīn dèng]
樊邓 [fán dèng]
吴邓 [wú dèng]
邓惠 [dèng huì]
邓缌 [dèng sī]
寇邓 [kòu dèng]
邓耿 [dèng gěng]
邓师 [dèng shī]
邓沙 [dèng shā]
邓橘 [dèng jú]
马邓 [mǎ dèng]
邓颙 [dèng yú]
化邓 [huà dèng]
邓穴 [dèng xué]
邓石岭 [dèng shí lǐng]
黑邓邓 [hēi dèng dèng]
邓通钱 [dèng tōng qián]
邓艾吃 [dèng ài chī]
邓御夫 [dèng yù fū]
惭邓禹 [cán dèng yǔ]
邓伐檀 [dèng fá tán]
迷丢没邓 [mí diū méi dèng]
邓虏沦敦 [dèng lǔ lún dūn]
邓家无子 [dèng jiā wú zǐ]
涎眉邓眼 [xián méi dèng yǎn]
邓氏铜山 [dèng shì tóng shān]