字典释义：
[shā]
〈名〉
中医称霍乱、中暑、肠炎等急性病,又名“痧气”、“痧胀”
他两个又在路上中了暑,发了痧,不能赶路。——《文明小史》
疹子 。指皮肤出现红点如粟、以指循皮肤稍有阻碍的疹点。 清· 邵新甫在《临证指南医案》按语中说:“痧者,疹之通称,有头粒如粟。”
[shā]
[shā]
[shā]
刮痧 [guā shā]
喉痧 [hóu shā]
热痧 [rè shā]
挑痧 [tiāo shā]
红痧 [hóng shā]
暑痧 [shǔ shā]
闭痧 [bì shā]
发痧 [fā shā]
痧子 [shā zi]
揪痧 [jiū shā]
绞肠痧 [jiǎo cháng shā]
羊毛痧 [yáng máo shā]
子午痧 [zǐ wǔ shā]