字典释义：
[téng]
〈动〉
(形声。从疒( chuáng),冬声。本义:痛)
同本义 (仅表示身体上的难受)
疼,痛也。——《广雅》
寒胜其热,则骨疼肉枯。——《灵枢经·刺节真邪》
丝细缲多女手疼,扎扎千声不盈尺。——白居易《嫽绫》
又如:疼痒(痛痒)
疼爱
满庭花落地,则有谁疼?——孟称舜《桃花人面》
又如:疼热(疼爱,爱护);疼顾(关心照顾)
[téng]
[téng]
[téng]
心疼 [xīn téng]
疼爱 [téng ài]
头疼 [tóu téng]
疼痛 [téng tòng]
头疼脑热 [tóu téng nǎo rè]
疼惜 [téng xī]
酸疼 [suān téng]
生疼 [shēng téng]
偏疼 [piān téng]
惜疼 [xī téng]
护疼 [hù téng]
害疼 [hài téng]
疼顾 [téng gù]
痠疼 [suān téng]
焮疼 [xìn téng]
凄疼 [qī téng]
然疼 [rán téng]
负疼 [fù téng]
脑阔疼 [nǎo kuò téng]
牙疼咒 [yá téng zhòu]
止疼酒 [zhǐ téng jiǔ]
不着疼热 [bù zhuó téng rè]
闲得蛋疼 [xián dé dàn téng]
知疼着热 [zhī téng zháo rè]
不知疼痒 [bù zhī téng yǎng]
夹被摩疼 [jiá bèi mó téng]
疼疼热热 [téng téng rè rè]
疼心泣血 [téng xīn qì xuè]
不疼不痒 [bù téng bù yǎng]
管谁筋疼 [guǎn shuí jīn téng]
[téng]
痛 [tòng]
1.疾病创伤等引起的难受的感觉：头～。肚子～。伤口很～。
2.悲伤：悲～。哀～。
3.尽情地；深切地；彻底地：～击。～骂。～歼。～饮。～下决心。