字典释义：
[dàn]
〈动〉
(形声。从心,单声。本义:畏难,怕麻烦)
同本义
岂敢惮行?——《诗·小雅·ń蛮》
何惮于病?——《左传·僖公七年》
过则勿惮改。——《论语·学而》
何许子之不惮烦?——《孟子·滕文公上》
小人而无忌惮也。——《礼记·中庸》
以缚即炉火烧绝之,虽疮手勿惮。——唐· 柳宗元《童区寄传》
又如:肆无忌惮;惮劳(害怕劳苦);惮惮(忧惧惶恐);惮烦(畏惧烦琐)
憎恶;忌恨
权内惮 羽,外欲以为己功,笺与 曹公,乞以讨 羽自效。——《三国志·吴主传》
另见 dá
[dá]
〈动〉
使惊恐
则虽有疾风,亦弗之能惮矣。——《周礼》
另见 dàn
[dàn]
[dá]
[dàn]
[dá]
[dàn]
倦惮 [juàn dàn]
无惮 [wú dàn]
崇惮 [chóng dàn]
惮色 [dàn sè]
惮警 [dàn jǐng]
惴惮 [zhuì dàn]
疑惮 [yí dàn]
信惮 [xìn dàn]
惮劬 [dàn qú]
讋惮 [zhé dàn]
惧惮 [jù dàn]
惮服 [dàn fú]
顾惮 [gù dàn]
惮劳 [dàn láo]
惮直 [dàn zhí]
惮事 [dàn shì]
忧惮 [yōu dàn]
惮恐 [dàn kǒng]
惮难 [dàn nán]
慑惮 [shè dàn]
惮避 [dàn bì]
宠惮 [chǒng dàn]
惮畏 [dàn wèi]
谦惮 [qiān dàn]
惮慴 [dàn shè]
惮赫 [dàn hè]
惮烦 [dàn fán]
猜惮 [cāi dàn]
沮惮 [jǔ dàn]
服惮 [fú dàn]
惮明 [dàn míng]
逼惮 [bī dàn]
愧惮 [kuì dàn]
詟惮 [zhé dàn]
惮人 [dàn rén]
严惮 [yán dàn]
惮漫 [dàn màn]
回惮 [huí dàn]
惮惮 [dàn dàn]
尊惮 [zūn dàn]
[dá]
惮怕 [dá pà]