字典释义：
[duō]
形容敲击声
张姑娘含着笑,皱着眉,把两只小脚儿点的脚踏儿哆哆的乱响。——《儿女英雄传》
〈动〉
战栗 。
如:哆唆(哆哩哆嗦。颤动;发抖);哆弄(方言:翻弄;摆弄)
哆哆(喋喋。说话没完没了)
[duō]
[duō]
[duō]
哆嗦 [duō suo]
哆噅 [duō huī]
哆暴 [duō bào]
啰哆 [luō duō]
哆哆 [duō duō]
哆豁 [duō huō]
唠哆 [lào duō]
侈哆 [chǐ duō]
哆咴 [duō huī]
披哆 [pī duō]
哆然 [duō rán]
哆开 [duō kāi]
邪哆 [xié duō]
哆大 [duō dà]
哆弄 [duō nòng]
哆唆 [duō suō]
朵哆 [duǒ duō]
哆啰嗹 [duō luō lián]
哆罗呢 [duō luó ne]
目瞠口哆 [mù chēng kǒu duō]
瞪目哆口 [dèng mù duō kǒu]