字典释义：
[tì]
〈形〉
远,不近 。
如:逖闻(逖听。在远处听到。表示恭敬);逖远(遥远);逖慕(仰慕,仰望思慕。表示恭敬)
〈动〉
使之远离
我则致天之罚,离逖尔土。——《书·多方》
通“剔”。治
敬服王命,以绥四国,纠逖王慝。——《左传》
[tì]
[tì]
[tì]
逖闻 [tì wén]
迥逖 [jiǒng tì]
亲逖 [qīn tì]
离逖 [lí tì]
逖慕 [tì mù]
疏逖 [shū tì]
逖成 [tì chéng]
纠逖 [jiū tì]
悠逖 [yōu tì]
遐逖 [xiá tì]
逖远 [tì yuǎn]
泰逖 [tài tì]
祖逖之誓 [zǔ tì zhī shì]
逖听远闻 [tì tīng yuǎn wén]